Bu boş evin çatısına yağan yağmura katlanabilirim.
Rahatsız etmiyor bu beni.
Şimdilik birkaç damla gözyaşına katlanabilirim, sonra hepsini dökerim.
Bir süredir her seferinde ağlamaktan korkuyor değilim.
Senin gidişine alışmaya çalışmak beni hala üzse de.
Ama hayat devam ediyor her seferinde ve ben iyiymişim gibi davranıyorum.
Ama beni kızdıran bu değil.
En çok acı veren.
Bu kadar yakınken.
Söyleyecek çok şey varken.
Gidişini izlemekti.
Ve asla bilmemek.
Ne olduğunu.
Ve de görmemen.
Yapmaya çalıştığım şeyin seni sevmek olduğunu.
0 yorum: